ناتینگ فون 1

در بازار بزرگ تلفن‌های همراه یا به‌طور دقیق‌تر گوشی‌های هوشمند، شرکت‌های جدید و نوظهور به‌سختی می‌توانند جایگاهی درخور به‌دست بیاورند. دلیل این اتفاق هم واضح است. بزرگان این صنعت اعم از اپل، سامسونگ و… با ارائه سرویس‌های جذاب و پشتیبانی فوق‌العاده از سخت‌افزار خود، عرصه را برای بازیگران جدید به‌شدت تنگ کرده‌اند. درحقیقت برند جدید باید آنقدر متفاوت باشد تا حداقل بتواند برای مدت کوتاهی سروصدا به‌پا کند.

شرکت بریتانیایی ناتینگ نیز با دانستن این امر، اولین گوشی هوشمند خود را تبلیغات فراوانی راهی بازار کرده است. محصولی جذاب و درعین‌حال متفاوت که خوبی توانسته برای مدتی طولانی، توجه طیف وسیعی از کاربران، روزنامه‌نگاران و فعالان صنعت گوشی‌های هوشمند را به خود معطوف کند. مشخصه‌های اصلی ناتینگ فون ۱ در دو مورد خلاصه می‌شود: استفاده از المانی جدید در طراحی دستگاه و بهره‌مندی از کیفیت ساخت بالا. این موارد درحالی رنگ‌و‌بوی واقعیت به‌خود گرفته‌اند که قیمت تمام‌شده دستگاه برای مدل پایه تنها ۴۰۰ است؛ بازه‌ای «حساس و چالش‌برانگیز» برای شرکت‌های تولیدکننده و «پرطرفدار» برای خریداران.

زمان پاسخ به پرسش ابتدای مقاله فرارسید. ناتینگ فون ۱ به‌عنوان دستگاهی میان‌رده باتوجه‌‌‌به برچسب قیمتی ۴۰۰ دلاری قطعاً گزینه‌ای ارزشمند محسوب می‌شود. استفاده از تراشه قدرتمند درکنار طراحی زیبا، استفاده از باکیفیت‌ترین متریال برای ساخت بدنه، نمایشگر دقیق، عمر باتری طولانی، تجربه اندروید خالص و پشتیبانی نرم‌افزاری طولانی‌مدت، انتظاراتی فراتر از گوشی هوشمند میان‌رده را برآورده می‌کند.

بااین‌حال، وجه‌تمایز اصلی فون ۱ و مانور اصلی ناتینگ نه روی کیفیت ساخت و…، بلکه روی رابط Glyph بود؛ بخشی از دستگاه که احتمالاً پس از استفاده یک تا دوماهه، دیگر کارایی روزهای ابتدایی را نداشته باشد و حتی به موردی آزاردهنده تبدیل شود.